De winter is begonnen in flagstaff. Het is heel koud en het sneeuwt een beetje. Er ligt wel al sneeuw op de top van de hoogste berg van flagstaff. Wie google earth heeft zal dit zeker zien. Er is zelfs een klein skigebied. Nu thanksgiving achter de rug is, is de kerstsfeer volop begonnen. Gisteren ben ik naar het groot shoppingcenter gegaan. Daar heb ik gedurende drie uur wel 20 verschillende versies van 'jingle bells' gehoord, afgewisseld met 'santa is coming to town' en 'white christmas'. Ook de huizen hebben een drastische verandering ondergaan. De anders al niet zo mooie huizen zijn nu veranderd in oases van lichtjes in alle kleuren, met plastic kerstmannen op sleeen en lichtgevende sneeuwmannen in de tuin. Een totale overkill aan kitch. Wie google earth heeft zal dit zeker ook zien.
Maar echt koud was het in Bryce Canyon dit weekend. Ik denk dat het 's nachts tot min10 is gegaan. De tent was helemaal bevroren van binnen. Ik sliep met thermisch ondergoed en al mijn kleren aan en een muts op in twee slaapzakken. Enkel mijn neus en mond kwamen uit mijn slaapzak en die hadden behoorlijk koud. Ik denk dat de tijd van kamperen in Bryce Canyon stilletjes aan voorbij is... Maar Bryce Canyon is echt prachtig, heel feeeriek. Ongelooflijk wat wind en water kunnen doen met rotsen in zandsteen! Mijn camera was plat, maar ik probeer de fotos van een reisgenoot te bemachtigen. Want dit wil ik jullie zeker niet besparen.
Van Bryce Canyon zijn we naar Zion National Park gegaan. Totaal anders en minstens even mooi.Waar Bryce de verfijndere rotsen heeft, heb je in Zion enorme mastodonten van bergen, cliffs, uitgesleten door een rivier. We hebben o.a. de' Angels Landing' wandeling gedaan. Wie al in Zion geweest is zal deze zeker kennen. Het is de meest spectaculaire wandeling daar, waar je helemaal tot op de top van een cliff wandelt, maar de weg ernaar toe is een pad van een meter breed, met links een afgrond van 800 meter en rechts een afgrond van 900 meter.(dit heb ik me laten vertellen, ik ben er niet zeker van, maar ik kan je verzekeren dat het behoorlijk diep was). Deze wandeling is niet voor mensen met hoogtevrees. Het pad is ook niet echt een pad, het is een verzameling stenen waar je over moet klauteren. Gelukkig hangen er kabels om je af en toe aan vast te houden en op te trekken. Spectaculair!
Er waren die avond op de camping 4 groepen van ACE, dus we hebben 's avonds een feestje gebouwd. Het was wel een beetje raar. Misschien ligt het aan de leeftijd van de anderen (gemiddeld 20 jaar) of aan het feit dat de overgrote meerderheid van Zweden en Denemarken was (Scandinaviers drinken behoorlijk veel), maar het was daar een zuipfestijn om u tegen te zeggen. Toch verbazingwekkend hoe snel ze allemaal zeer zat waren. En hoe ze dan allemaal koppels begonnen te vormen. De volgende ochtend kwamen ze allemaal uit verschillende tenten. Ik ben maar braaf in mijn eigen tent gaan slapen. Hoewel ik toch ook een beetje verliefd ben geworden. Maar dan op de natuur hier ;-)
Ondertussen probeer ik de reis met Bart te plannen en ik merk dat drie weken gewoon te weinig zal zijn. Dus zullen we moeten kiezen. En daar ben ik dus niet goed in. Als mensen advies hebben hoe dit te doen, laat het me weten...
Morgen vertek ik terug voor 8 dagen naar Tonto National Park, waar we aan de paden gaan werken. 'Trail work' noemen ze het hier. Om een beeld te krigjen van wat we hier doen, raad ik jullie zeker aan eens een kijkje te nemen op de spiksplinternieuwe website van ACE op het volgend adres: www.usaconservation.org. Er staan fotos op van deze periode. Mezelf heb ik nog niet teruggevonden, maar anderen hier wel.
veel groeten,
Lien

Deze week zit ik in Walnut canyon, waar vroeger de indianen woonden. Ze bouwden hun huizen in de rotsen, zeer indrukwekkend aangezien de canyon stijl naar beneden gaat. Niet te geloven dus dat dit bewoonbaar was ooit. Nu zou het niet meer kunnen, te weinig plaats om de 4x4 te parkeren en geen hamburgerketens in de buurt. Ons project bestaat erin om een muur van stenen terug op te bouwen, omdat de oude los was komen te zitten. De oude is duidelijk gebouwd door amateurs, dus wij gaan die professioneel weer opbouwen. Fase 1 is om de rotsen mooi glad en gelijk te maken, zodat we er goed mee kunnen bouwen. De eerste dag bestond er dus in met een hamerke en een beitelke de stenen mooi te maken. Er zijn alle soorten hamers en beitels om verschillende grootte van stukken af te kappen. Ik kan vanaf nu perfect in de gamma gaan werken! Vandaag bestond onze taak erin om al die kanjers van rotsen naar de muur te brengen. Stukken rots van meer dan 25 kilo. Klein detail is dat de muur gebouwd moet worden beneden in de canyon, wat wil zeggen 238 trappen naar beneden en dan nog een hele wandeling. En daarna terug naar boven, voor de volgende rots. En dat heb ik vandaag dus 14 keer gedaan. Ja, u leest het goed, 238 trappen naar beneden, met een steen van 25kilo, 238 trappen naar boven en dat zo'n 14 keer. Uitrekenen hoeveel trappen dat in totaal zijn, laat ik aan jullie over, daarvoor ben ik nu veel te moe. Hopelijk kunnen we de muur morgen afkrijgen, dan hebben we een dag extra vrij.
Dit weekend ga ik met andere vrijwilligers naar Bryce Canyon en Zion National Park. Eens zien of er daar ook muren te bouwen zijn!
Donderdag is het Thanksgiving, de dag waarop iedereen hier kalkoen eet. Net zoals op Kerstmis eigenlijk. Ik heb me laten vertellen dat dit teruggaat op de cowboys en de indianen. De cowboys waren uitgehongerd en de indianen gaven hen eten en drinken, waardoor ze terug op krachten kwamen. Om daarna de indianen allemaal te verdrijven en/of te vermoorden! Rare mannen hier hoor!
Enfin, het is half negen 's avonds, hoog tijd dus om te gaan slapen. Ja, voor het bruisend nachtleven moet je hier niet komen...
lien

hallo iedereen, indien alles goed gelukt is, kan je mijn fotos van mijn maand in yosemite vinden op
http://www.photobox.ie/album/4442408
dit om te bewijzen dat ik wel degelijk in yosemite zat en niet op temptation island!
lien

Terug in flagstaff! Het is hier 25 graden, blauwe hemel, en ik heb een echt bed om in te liggen. Heerlijk!
De laatste week in Yosemite was heel erg op het gemak. Aangezien we zo hard gewerkt hadden de vorige weken, zaten we de bouwvakkers op hun hielen. Ze zijn daar een soort chalets aan het bouwen voor de mensen die in het park werken. Onze taak was om ervoor te zorgen dat het domein er terug een beetje natuurlijk kon uitzien, dus wij waren verantwoordelijk voor al het groen. Maar de bouwvakkers werkten veel trager dan ons, zodat onze pauzes steeds langer werden en een nieuw begrip ingang vond: 'beauty break'. Ingevoerd door onze hoofd-hoofd supervisor Noreen. Dit wil zeggen dat iedereen het werk neerlegt en geniet van het prachtige uitzicht om zich heen. De langere pauzes gingen tevens gepaard met het drinken van warme choco of koffie, eten van koekjes, donuts, zelfgemaakte cake van Noreen, ...en dit allemaal verzameld rond een ton met vuur. Echt doodmoe waren we die laatste week dus niet meer, maar gelachen dat we hebben!
Maandag begon het te regenen dus we mochten vroeger door. Na greppels te hebben gegraven rond onze tenten, zijn we naar een cafe gegaan waar enkel de mensen komen die in het park werken. Je kon daar soda of warme dranken krijgen voor 0.50 cent. En de hele avond free refill! Dat is een fantastisch systeem. Er waren ook pooletafels en het moet gezegd worden, ik heb ze daar serieus onder tafel gepooled. This girl kicks your ass. Puur geluk, maar dat heb ik er natuurlik niet bijgezegd.
Toen we terugkwamen op de camping, was ons tentenkamp veranderd in een oceaan, waar verschillende rivieren in uitkwamen. Het leek wel een deltamonding. Dus in alle haast onze spullen bijeengegrabbeld en op zoek naar een overnachtingsplaats. Uiteindelijk belandden we in een soort recreatiezaal voor de mensen die in het park werken, en hebben we ons daar op de grond gelegd, terwijl er dus mensen aan het pingpongen waren en de muziek op stond. En toch heerlijk geslapen, warm en droog. De volgende ochtend scheen de zon terug en was het echt adembenemend om de zon te zien schijnen op de dauw die nog in de vallei hing. En door de regen van de vorige nacht stroomde de Yosemite Fall weer. Noreen besliste dat we een wandeling verdienden naar de waterval en deed zelf het gidswerk. Toen we terug op onze werkplek waren was het reeds 'breaktime',dus we starten pas met werken rond half 11. En natuurlijk mochten we van Noreen vroeger door om onze tenten te drogen. Een passend liedje om deze dag te omschrijven: 'als ik nu eens vijf minuten tijd had, dan begon ik er beslist eens aan, ...'
Op onze laatste dag deed Noreen nog een toespraak, kregen we een certificaat, pins met embleem van yosemite, muntstukken met 'half-dome' op (de bekendste berg van yosemite) een drinkbus, een t-shirt, verschillende soorten werkhandschoenen, en natuurlijk nog een heleboel koekjes een donuts. Zoals je merkt: die Noreen was een coole dame. Ze gaan ons daar missen, dit project was een groot succes. En als Bart en ik in december terug naar Yosemite komen, mogen we logeren bij iemand van de crew. Fantastisch!
Om terug te komen naar Flagstaff verkoos ik de bus te nemen boven mee te rijden met het mini-busje dat voor een rit van 15 uur bestuurd zou worden door onze supervisor die nog maar 4 weken zijn rijbewijs had en in de heenweg 2 keer in bijna slaap gevallen was. Aangezien ik de voorbije weken regelmatig bang was geweest in de auto met hem zag ik het echt niet zitten. 'Wijs zijn' zegt mijn vader altijd, dus dat deed ik dan maar. Het kost dan wel wat meer, maar aangezien we in de sociale sector zo vet betaald worden, was dat natuurlijk geen enkel probleem ;-). Ik heb dus kennisgemaakt met de Greyhound, het grootste, meest bekende en tevens meest verguisde busbedrijf. En het ging al meteen mis: teveel volk voor 1 bus, dus moesten ze een nieuwe bus inleggen, waardoor het tijdschema helemaal in het honderd liep. Maar tegelijk heeft het wel iets, want iedereen begint met iedereen te praten en moppen te maken. En ik heb zeker van 4 mensen het aanbod gekregen om tijdens mijn reis bij hen te komen logeren. Enfin, een mens ontmoet veel volk als je het openbaar vervoer neemt. En ik ben ineens in LA geweest ook, al is het maar in het busstation.
Nu heb ik drie dagen vrijaf, het is mooi weer en ik ben een hele voorraad batterijen aan het opladen.Maandag vertrek ik opnieuw op project, voor 4 dagen deze keer. Ik probeer ook nog wat foto's op het web te krijgen.
Zonnige groeten,
Lien

dit weekend ben ik in san fransico. echt een superstad! de straten gaan enrom op en neer, een degelijke fysieke conditie is ten zeerste aan te raden hier. ik ben naar de golden gate bridge gaan kijken, die meer gate is dan golden, aangezien ze rood is. 's avonds was er niet veel keus buiten rondlopen, aangezien ik optrek met broekies die de 21-jaar grens nog niet overschreden hebben en daardoor nergens binnen mogen. echt wel raar als je bent opgegroeid in een land waar er overal bier te verkrijgen is en niemand raar opkijkt als er 16-jarigen in een cafe zitten... gelukkig heeft het straatbeeld heel wat te bieden: gedrogeerden, dronkaards, prostituees, ... nog nooit zoveel vreemd volk bij elkaar gezien. een freakshow,gratis ende voor niets. ondertussen ook mijn eerste whopper gegeten (burger king rules!). morgen ga ik zeker voor de starbucks coffee, waarschijnlijk laat ik jack-in-the-box, in&out, mcdonalds, KFC, taco bells, ... links liggen. nee echt, op alle producten staat 'low fat' vermeld, maar vermageren doe je hier echt niet hoor. bart, u weze gewaarschuwd!
morgen ga ik terug naar yosemite, waar we ons ondertussen al goed ingeburgerd hebben. nog drie dagen werk en we verlaten dit heerlijke park.ik ben het zeker nog niet beu en kijk er al naar uit om terug te komen. 't is echt super. de eekhoorns, die in talrijke getale aanwezig zijn, hebben wel de rits van mijn rugzak doorgeknaagd, om tot aan mijn trail mix te geraken. gevolgd, rugzak onbruikbaar. van schattig zijn ze plots omgevormd tot aartsvijand nummer 1. leve de beren dus!
nu is het bedtijd, tot in flagstaff!
lien

oef, terug internet. ik heb net geweldig veel geduld moeten uitoefenen om deze computer te bemachtigen, ik heb er zelfs mijn avondeten voor gelaten. maar erg is dat niet, want ondanks het fysieke werk komen de kilos er goed bij wegens het eten van onnoemelijke hoeveelheden pretzels, beef jerky, pringles, granola bars, peanuts, chocoladekoekies, en dergelijke meer. maar in vergelijking met sommige amerikaanse toeristen die hier in yosemite rondlopen, valt het allemaal nog goed mee hoor.
we zijn nu twee weken verder en ik ben al zwaar getraind in het maken van omheiningen, kippengaaskooien rond de jonge plantjes, rivierbank restauratie, en nog een hoop andere zaken waar ik enkel de engelse term van ken. heel leuk maar zwaar werk allemaal en wat nog beter is: zonnig elke dag.
ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde...
nog twee weken werk hier in yosemite en dan terug naar flagstaff, waar een gratis en onbeperkte internettoegang mij toelacht. momemteel zit ik in een prachtig door tl-lampem verlichte barak in het midden van dat park hier. met enkele japanners rond mij met hun hoog-technologische apparatuur. de cliches blijven zichzelf bevestigen.
het is hier nogmaals bevestigd dat bergwandelen echt mijn lang leven is. die uitzichten, dat zweet dat je er voor moet laten om de top te bereiken, die zuurstof in je longen, die zon op je huid... al jaloers?
maar voor het hier een euforische bloemlezing wordt: ik heb best al wel wat heimwee gehad. want als je iets fantastisch beleeft, wil je het kunnen delen met iemand. dus voor mijn part mag bart morgen al overvliegen. en de rest van mijn vrienden, familie, collegas ook. en nu ik erover denk, half leuven. inclusief de cafes, want het bier is niet te drinken. en aangezien de meesten onder 21 zijn, koop ik in hun plaats bier. volgens mij denken ze in de winkel dat ik een zware alcoholieker ben.
wat de nachten betreft: ik ben zeer blij met mijn flanellem pyama en mijn twee slaapzakken, overdag is het in de schaduw met thermisch ondergoed en 5 lagen te doen, in de zon werk ik in een t-shirt!
ik probeer over twee weken in flagstaff wat fotos te sturen. dan kan je alvast beginnen sparen voor je volgende grote reis.
iedereen de groeten van de beren hier, ze komen me elke nacht groeten naast mijn tent, zeker nadat de twee koreaanse meiden in onze groep er niet beter op gevonden hadden de spaghetti naast mijn tent af te gieten, met het verplichte gesmos erbij.
heel veel groeten van mij voor u!
lien