Terug in flagstaff! Het is hier 25 graden, blauwe hemel, en ik heb een echt bed om in te liggen. Heerlijk!
De laatste week in Yosemite was heel erg op het gemak. Aangezien we zo hard gewerkt hadden de vorige weken, zaten we de bouwvakkers op hun hielen. Ze zijn daar een soort chalets aan het bouwen voor de mensen die in het park werken. Onze taak was om ervoor te zorgen dat het domein er terug een beetje natuurlijk kon uitzien, dus wij waren verantwoordelijk voor al het groen. Maar de bouwvakkers werkten veel trager dan ons, zodat onze pauzes steeds langer werden en een nieuw begrip ingang vond: 'beauty break'. Ingevoerd door onze hoofd-hoofd supervisor Noreen. Dit wil zeggen dat iedereen het werk neerlegt en geniet van het prachtige uitzicht om zich heen. De langere pauzes gingen tevens gepaard met het drinken van warme choco of koffie, eten van koekjes, donuts, zelfgemaakte cake van Noreen, ...en dit allemaal verzameld rond een ton met vuur. Echt doodmoe waren we die laatste week dus niet meer, maar gelachen dat we hebben!
Maandag begon het te regenen dus we mochten vroeger door. Na greppels te hebben gegraven rond onze tenten, zijn we naar een cafe gegaan waar enkel de mensen komen die in het park werken. Je kon daar soda of warme dranken krijgen voor 0.50 cent. En de hele avond free refill! Dat is een fantastisch systeem. Er waren ook pooletafels en het moet gezegd worden, ik heb ze daar serieus onder tafel gepooled. This girl kicks your ass. Puur geluk, maar dat heb ik er natuurlik niet bijgezegd.
Toen we terugkwamen op de camping, was ons tentenkamp veranderd in een oceaan, waar verschillende rivieren in uitkwamen. Het leek wel een deltamonding. Dus in alle haast onze spullen bijeengegrabbeld en op zoek naar een overnachtingsplaats. Uiteindelijk belandden we in een soort recreatiezaal voor de mensen die in het park werken, en hebben we ons daar op de grond gelegd, terwijl er dus mensen aan het pingpongen waren en de muziek op stond. En toch heerlijk geslapen, warm en droog. De volgende ochtend scheen de zon terug en was het echt adembenemend om de zon te zien schijnen op de dauw die nog in de vallei hing. En door de regen van de vorige nacht stroomde de Yosemite Fall weer. Noreen besliste dat we een wandeling verdienden naar de waterval en deed zelf het gidswerk. Toen we terug op onze werkplek waren was het reeds 'breaktime',dus we starten pas met werken rond half 11. En natuurlijk mochten we van Noreen vroeger door om onze tenten te drogen. Een passend liedje om deze dag te omschrijven: 'als ik nu eens vijf minuten tijd had, dan begon ik er beslist eens aan, ...'
Op onze laatste dag deed Noreen nog een toespraak, kregen we een certificaat, pins met embleem van yosemite, muntstukken met 'half-dome' op (de bekendste berg van yosemite) een drinkbus, een t-shirt, verschillende soorten werkhandschoenen, en natuurlijk nog een heleboel koekjes een donuts. Zoals je merkt: die Noreen was een coole dame. Ze gaan ons daar missen, dit project was een groot succes. En als Bart en ik in december terug naar Yosemite komen, mogen we logeren bij iemand van de crew. Fantastisch!
Om terug te komen naar Flagstaff verkoos ik de bus te nemen boven mee te rijden met het mini-busje dat voor een rit van 15 uur bestuurd zou worden door onze supervisor die nog maar 4 weken zijn rijbewijs had en in de heenweg 2 keer in bijna slaap gevallen was. Aangezien ik de voorbije weken regelmatig bang was geweest in de auto met hem zag ik het echt niet zitten. 'Wijs zijn' zegt mijn vader altijd, dus dat deed ik dan maar. Het kost dan wel wat meer, maar aangezien we in de sociale sector zo vet betaald worden, was dat natuurlijk geen enkel probleem ;-). Ik heb dus kennisgemaakt met de Greyhound, het grootste, meest bekende en tevens meest verguisde busbedrijf. En het ging al meteen mis: teveel volk voor 1 bus, dus moesten ze een nieuwe bus inleggen, waardoor het tijdschema helemaal in het honderd liep. Maar tegelijk heeft het wel iets, want iedereen begint met iedereen te praten en moppen te maken. En ik heb zeker van 4 mensen het aanbod gekregen om tijdens mijn reis bij hen te komen logeren. Enfin, een mens ontmoet veel volk als je het openbaar vervoer neemt. En ik ben ineens in LA geweest ook, al is het maar in het busstation.
Nu heb ik drie dagen vrijaf, het is mooi weer en ik ben een hele voorraad batterijen aan het opladen.Maandag vertrek ik opnieuw op project, voor 4 dagen deze keer. Ik probeer ook nog wat foto's op het web te krijgen.
Zonnige groeten,
Lien