Hohoho, merrrry christmas!
De Amerikanen worden hier totaal zot rond kerstmis!het lijkt of ze hier wedstrijden versier-je-huis doen. Waar het criterium niet is om ter mooist maar gewoon om ter meest! Onwaarschijnlijk. Gisteren een lachstuip van 10 minuten gekregen bij een huis waar werkelijk geen vierkante centimeter onbedekt is gebleven. Ik denk dat we een winnaar hebben...
Een witte kerst zal het waarschijnlijk niet worden, de zon schijnt alweer heel de dag en de lucht is blauw. Maar voor jullie mijn twee-slaapzakken-en thermo-ondergoed-verhalen in twijfel trekken, vanaf dat de zon onder is, is het hier echt wel berekoud. De temperatuurverschillen tussen dag en nacht zijn heel groot.
Inmiddels ben ik terug van 8 dagen niemandsland. Echt niemand. De fotos vind je terug onder tonto cave trail work. Opstaan om 5 uur, eerst 5 uur rijden, waarvan de laatste twee uur op een veldweg, of beter gezegd, een woestijnweg. Hobbel hobbel hobbel, de auto heeft serieus afgezien.Slapen in de auto zat er vanaf dan niet meer in. Dan hebben we de auto ergens achtergelaten langs de kant van de weg en toen begon het serieuze werk. Een trektocht van 5 en een half uur, eerst vlak tussen de cactussen, en dan klimmen. Met rugzak en alle benodigdheden. Het was afzien, maar ik vond het fantastisch. Ik ben altijd al supergraag gaan trekken, en het was al even geleden dat ik nog zo diep ben moeten gaan. Ik hoop echt dat ik dit nog vaker ga kunnen doen.
Toen we eindelijk aangekomen waren zei Fredrik, de supervisor, (een geweldig knappe Zweed trouwens) : " here is where you earn your toughness points". En het werd meteen duidelijk waarom. Onze 'kampplaats' bestond uit een tent, een kookset, een gesjorde tafel en een kampvuur. De wc was een gleuf in de grond, ergens achter een boompje. En niets in de omtrek, enkel onze ploeg van 10 personen en Charlie (de ranger) en 2 paarden en drie muilezels. Water moesten we elke dag uit een poel halen wat verderop. Elke dag bleef iemand achter om de bidons te vullen met water. Al het water moest eerst door een waterfilter, via een soort pompsysteem. Spijtig genoeg heb ik daar geen fotos van. Het duurt enkele uren eer je al het water gefilterd hebt hoor.
Het werk bestond erin een oud wandelpad terug vrij te maken, wat er eigenlijk op neer kwam dat we een nieuw pad moesten maken want het was niet meer terug te vinden. De vorige Ace-ploegen hadden er ook al aan gewerkt.Dat maakte dat we om aan onze werkplaats te geraken eerst 45 minuten moesten stappen. En aangezien we dat pad elke dag langer en langer maakten, werd onze wandeling ook elke dag langer en langer (maar onze werkuren dan weer korter). En na een dag hard labeur weer heel de weg terugnaar de kampplaats, klimmen deze keer. Afgezien! Maar elke dag ging het beter en beter, de conditie is er sterk op vooruit gegaan deze week. Op het einde keerde ik zelfs zingend terug naar de kampplaats.
Ik ben bijzonder fier over het pad dat we gemaakt hebben. In het begin heb je gewoon een steile helling vol rotsen, op het einde heb je een pad van een meter breed, goed begaanbaar en duidelijk aangegeven door de 'cairns' (de torens van stenen). Het geeft heel veel voldoening. En geef toe, als je de foto's ziet, krijg je dan niet ongelooflijk veel zin om je trekkingschoenen aan te doen en op weg te gaan? Ik in elk geval wel! De natuur is daar zo prachtig en weids, zowel de zonsopgang als de zonsondergang gaven prachtige kleurschakeringen.
's Avonds kookten we en aten we rond bij het kampvuur. Om te vieren dat we halfweg waren, hadden we marshmallows als dessert. Je moest er 'smores' mee maken, dat wil zeggen de marshmallow laten carameliseren boven het vuur, dan twee crackers nemen, er een stuk chocolade tussen leggen en uiteindelijk de warme marshmallow ertussen leggen, zoals een hotdog eigenlijk. De marshmallow maakt dat de chocolade smelt...heerlijk...
Er waren nog twee nederlanders in de ploeg en we hebben veel over sinterklaas gepraat, en dit feest proberen uit te leggen. Het is echt wel iets dat enkel de belgen en nederlanders vieren, de rest kende het niet en ze vonden het echt wel hilarisch. De sint met zijn zwarte helpers, met de zak en de roe, de sint die in spanje woont en met de boot komt, op de daken rijdt, ... Iedereen kent sinterklaas nu. Maar ze bleven beweren dat het een afkooksel was van santa claus. Ik denk echter dat het omgekeerd is! Nooit gedacht dat ik nog zoveel van de sint zou houden!
Enfin, na 8 dagen zweten en geen mogelijkheid on u te wassen (gelukkig bestaan er vochtige doekjes, maar die lossen lang niet alles op natuurlijk) was ik toch wel blij om terug te keren. Vuil dat we waren, echt ongelooflijk. De sint zou ons direct inhuren als hij ons zag. Maar dus eerst nog een staptocht van 4 uur en half, tussen de cactussen. Zeer indrukwekkend trouwens, die dingen. 's Avonds heel moe aangekomen in Flagstaff en een douche van een uur genomen. En daarna kon ik geen pap meer zeggen.
Gisterenavond zijn we met de Tonto crew gaan eten. Daarna had Fredrik nog een verrassing van Charlie voor ons. Heel veel bier. En we mochten het opdrinken in het huis waar de supervisors verblijven, dus ook de niet 21-jarigen konden volop meegenieten. Het is een zeer gezellig feestje geworden tot in de vroege uurtjes. En vandaag ben ik dus een beetje plattekes....
Ik ga dus maar eens een frisse neus ophalen!
Heel veel groeten,
Lien
